وَ اصْطَفَى سُبْحَانَهُ مِنْ وَلَدِهِ أَنْبِيَاءَ أَخَذَ عَلَى الْوَحْيِ مِيثَاقَهُمْ‏ وَ عَلَى تَبْلِيغِ الرِّسَالَةِ أَمَانَتَهُمْ لَمَّا بَدَّلَ أَكْثَرُ خَلْقِهِ عَهْدَ اللَّهِ إِلَيْهِمْ فَجَهِلُوا حَقَّهُ وَ اتَّخَذُوا الْأَنْدَادَ مَعَهُ‏ وَ اجْتَالَتْهُمُ‏ الشَّيَاطِينُ عَنْ مَعْرِفَتِهِ وَ اقْتَطَعَتْهُمْ عَنْ عِبَادَتِهِ‏ فَبَعَثَ فِيهِمْ رُسُلَهُ وَ وَاتَرَ ۵۲ إِلَيْهِمْ أَنْبِيَاءَهُ‏ لِيَسْتَأْدُوهُمْ مِيثَاقَ فِطْرَتِهِ وَ يُذَكِّرُوهُمْ مَنْسِيَّ نِعْمَتِهِ‏ وَ يَحْتَجُّوا عَلَيْهِمْ بِالتَّبْلِيغِ‏ وَ يُثِيرُوا لَهُمْ دَفَائِنَ الْعُقُولِ‏ وَ يُرُوهُمْ آيَاتِ الْمَقْدِرَة

نهج البلاغه خطبه اول

خداوند سبحان پيامبرانى از فرزندان آدم برگزيد، كه در برنامه وحى، و امانتدارى در ابلاغ رسالت از آنان پيمان گرفت، آن زمان كه اكثر انسانها، عهد خدا را به امور باطل تبديل نموده، و به حقّ او جهل ورزيدند، و براى او از بتان همتا گرفتند، و شياطين آنان را از معرفت به خداوند باز داشتند، و رابطه بندگى ايشان را با حق بريدند. پس خداوند رسولانش را برانگيخت، و پيامبرانش را به دنبال هم به سوى آنان گسيل داشت، تا اداى عهد فطرت الهى را از مردم بخواهند، و نعمتهاى فراموش شده او را به يادشان آرند، و با ارائه دلايل بر آنان اتمام حجّت كنند، و نيروهاى پنهان عقول آنان را برانگّيزانند، و نشانه‏هاى الهى را به آنان بنمايانند