مرحوم حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ مصطفی خبازیان زاده-متولد 1341 در اهواز دیده به جهان گشود. پس از اخذ دیپلم ریاضی در آنجا وآموزش های آغازین كتب سطح و استفاده از محضر اساتید و بزرگانی چون مرحوم آیه الله شیخ ابو الحسن انصاری ( سبط الشیخ ) صاحب كتاب مكاتب سه گانه و آیه الله سید ابوالحسن هاشمی بهبهانی و درك محضر مرحوم شیخ محمد تقی شوشتری صاحب قاموس الرجال ، بعد از گذشت سالیانی به مشهد مقدس هجرت نمود.

در مشهد مقدس از محضر اساتیدی چون ایة الله العظمی مرحوم سید محمود مجتهد سیستانی ، آیه الله میرزا علی آقا فلسفی ، ایة الله سعیدی كاشمری وآیه الله حجت هاشمی خراسانی ، آیه الله سید حسن صالحی ، آیه الله شیخ غلامرضا باقری اصفهانی ، آیه الله شیخ حسن جان مولوی قندهاری ، آیه الله سید جواد فقیه سبزواری و…بهره ها برد.

و دروس سطح را تا خارج ادامه داد و مدتی به درس خارج فقه و اصول حضرت آیه الله العظمی فلسفی و همچنین درس خارج فقه و اصول حضرت آیه الله العظمی حاج سید محمود مجتهد سیستانی و مدت كوتاهی در درس مرحوم آیه الله العظمی سید محمد روحانی حاضر شد.

در دانش خطابه , نابغه ای بی نظیر و در ایمان, عمیق و در استقامت و عبادت و سوز وگداز در فراق امام زمان, شگفت آور بود.

 بسیار با كتاب مفتاح الفلاح شیخ بهائی مانوس بود و سعی وافر در انجام عبادات از واجبات و مستحبات بر اساس آن كتاب داشت .خود را ملزم به انجام عبادات ماه رجب و شعبان میدانست و نسبت به عبادات در ماه رمضان سر از پا نمی شناخت .

ارادت خاصی به مكتوبات مرحوم فیض كاشانی و اشعار او در غم فراق امام عصر (علیه السلام) داشت و اشعار بسیاری به اقتفاء از ایشان سرود .طبع شعری روان داشت و به عربی و فارسی شعرهای آئینی میسرود و تخلص شعری اش مصطفی بود . حالت خوف در نمازهایش بخوبی نمایان بود . بكاء و اهل سوز و گداز در فراق امام عصر علیه السلام بود هر جا بوئی از امام عصر میشنید با اخلاص در آنجا حاضر بود .

از حافظه و هوش و ذكاوت فوق العاده ای برخوردار بود .دارای صدای خوش ، حزین و سوز وصف ناشدنی در رثاء سید مظلومان عالم امام حسین علیه السلام بود در منبر و وعظ دارای سبك خاص خود بود . ودر یك كلمه مخلص بود و درد دین داشت و از منتظران حضرت بقیه الله علیه السلام بود و روح ولایتی در او موج میزد در اندك زمانی حدود كمتر از 10سال مهمترین منبری مشهد و بیو تات مراجع عظام تقلید در مشهد و قم بلكه تمام ایران گردید با بودن او بسیار از دكانها تخته شده بود لذا محسود بسیاری قرار گرفت در اكثر شهر های ایران مثل مشهد ، تهران ، قم ، اصفهان ، شیراز ، نیشابور ، شاهرود ، سبزوار و… و همچنین در لندن به خطابه و سخنرانی می پرداخت .

بیاد دارم غروب بسیاری از شبهای چهارشنبه را كه بهمراه ایشان محضر مرحوم مولوی قندهاری شرفیاب میشدیم ، ایشان عنایت خاصی به مرحوم خبازیان داشت ایشان را كنار خود می نشانید و در اثناء امر میفرمود تا مرحوم خبازیان روضه بخواند و خود بسیار میگریست . بیاد دارم شبی را كه ایشان دستمالی را گشودند و یك انگشتر حدید به مرحوم خبازیان هدیه داد .

مرحوم خبازیان در هر مجمعی كه حاضر می شد مشار بالبنان بود مهمترین منبرهای بیوتات مشهد و مجالس منزل استاد علامه حضرت آیه الله العظمی حاج سید محمود مجتهد سیستانی ، را در مناسبتهای مختلف از اعیاد و وفیات ، مرحوم خبازیان اداره می كرد . و جزو اصحاب سر حضرت آیه الله العظمی حاج سید محمود مجتهد سیستانی بود ، همیشه مورد احترام و عنایت ویژه ایشان قرار داشت .

در مجالسی كه شیخ مصطفی خبازیان وارد میشد ، بهجت خاصی در چهره حضرت آیه الله مجتهدی مشاهده میگردید .و بهر حال تنها مرجع و ملجا رفع شبهات دینی و اعتقادی ایشان بلكه همه ما ، همان بیت شریف و آن ذخار علم بود كه تا سخن به انجام نرسیده ، دهها پاسخ با احاطه بر منابع مختلف ارائه مینمود .

 مرحوم خبازیان در سال 1370 كتاب موتمرعلماء بغداد تالیف مقاتل بن عطیه بكری را با نام جستجوی حق در بغداد ترجمه نمود و چاپ كرد ، و بدنبال آن كتاب مجالس الحسینیه علی محمد علی الدخیل لبنانی را ترجمه و بنام مجالس حسینی چاپ نمود . سه كتاب دیگر بر اساس منبر های ایشان مرتب شده است كه عبارتند از :

• كمند محبت كه مشتمل بر 11 سخنرانی ایشان در آخر صفر 1411 در لندن ایراد گردید .

• پدر مهربان . مشتمل بر دو سخنرانی ایشان در نیمه شعبان 1410 برخی از اشعار ایشان در این كتاب مظبوط است .

• دو منبر . مشتمل بر دو سخنرانی ایشان در عید غدیر 1410

لازم بذكر است كه این سه اثراخیر توسط یكی از شاگردان ایشان ، جناب حجه الاسلام و المسلمین سید حسن موسوی سبزواری تهیه و تنظیم گردید .

از اشعار اوست :

ای خوش آن روزی كه چشمم بر دو چشم یار بود

یار من پیوسته در فكر من افگار بود

روبرویش ، دل بسویش مست بوی دلكشش

گوئیا این ذره ناچیز در گلزار بود

وصف لعل غنچه او كار روز و شام من

آرزویم بوسه ای از خال آن رخسار بود

جز هوای حضرتش در سر هوای غیر نیست

در دیار قلب من كس غیر او دیار نیست

گر ضعیفی مصطفی هر گز نشو نومید از او

كی زاحوال ضعیفان غافل آن سالار بود

از اوست :

خوشا آنكس كه مولایش تو باشی

انیس و یار و آقایش تو باشی

خوشا آنكس كه رسوای تو باشد

غم پیدا و پنهانش تو باشی

خوشا آنكس كه در هنگام مستی

نوای گرم آوایش تو باشی

خوشا آنكس كه در باغ جنان هم

رفیق و جار و ماوایش تو باشی

خوشا آنكس كه در وادی عشق است

كه معشوقش تو صهبایش تو باشی

خوشا آنكس كه در ذكر مدام است

كلام و ذكر و هم رایش تو باشی

خوشا آنكس كه ترك این جهان گفت

كه تا دنیا و عقبایش تو باشی

خوشا آنكس كه بی دین است و دنیا

كه تا دینش تو دنیایش تو باشی

خوشا آنكس كه بی سمع و بصر شد

كه گوش و چشم بینایش تو باشی

خوشا آنكس كه بی اسم ونشان شد

كه اسم وهم مسمایش تو باشی

خوشا آنكس كه از جانش گذشته

كه جان و نفس علیایش تو باشی

خوشا آنكس كه دست از این وآن شست

كه تا اولی و اخرایش تو باشی

خوشا آنكس كه امروزی امیدش

شفیع صبح فردایش تو باشی

خوشا آنكس كه مثل مصطفایت

نگهدارش تو مولایش تو باشی

و سر انجام مرحوم خبازیان درتاریخ ۱۶ شعبان سال ۱۴۱۳قمری مطابق با سال ۱۳۷۱ شمسی هنگام بازگشت پس از مجالس نیمه شعبان شهر تهران عازم مشهد بود كه بر اثر سانحه هوائی و سقوط هواپیمای مسافربری به معبودش پیوست. یاد و راهش گرامی.

برای شادی روح مرحوم و همه‌ی خادمین اهل بیت علیهم السلام به نیت تعجیل فرج حجت بن الحسن روحی و ارواحنا فداه،‌ فاتحه ای را بعد از صلوات قرائت فرمایید.